Το όνειρο του Μπενίτο

 

Το_όνειρο_του_Μπενίτο by sofiaanr

Ο Μπενίτο κάποια νύχτα ζαλισμένος, είδε όνειρ’ ο καημένος,

πως βρισκόταν στην Αθήνα σε μια φίνα λιμουζίνα (δις).

Μα σα ξύπνησε και ρίχνει ένα βλέμμα, είπε κρίμα να’ ναι ψέμα,

ένα τέτοιο μεγαλείο, βρε παιδιά δεν είν’ αστείο.     (δις)

Φέρτε πένα διατάζει και μελάνι, τηλεσίγραφο μας κάνει,

μα του λέμε εν τω άμα, αν βαστάς κάνε το τάμα.     (δις)

Δεν περάσανε παρά ολίγες μέρες κι οι θαυματουργές μας σφαίρες,

το τσαρούχι κι η αρβύλα κάνουν στο Μπενίτο νίλα.    (δις)

Βρε Μπενίτο μη θαρρείς για μακαρόνια τα ελληνικά κανόνια,

τα ‘χουν χέρια δοξασμένα παλικάρια αντρειωμένα.    (δις)